Witold J. Ławrynowicz
Witold Jerzy Ławrynowicz (ur. 10 stycznia 1955 w Warszawie) – polski chemik, historyk, publicysta i pisarz. Z wykształcenia jest chemikiem. W 1979 r. ukończył studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej. W czasie wprowadzenia stanu wojennego przebywał w Londynie. Pozostał na emigracji. W 1983 r. rozpoczął studia doktoranckie na Uniwersytecie w New Jersey. Po ich ukończeniu pracował w przemyśle farmaceutycznym w Kanadzie, a potem w Stanach Zjednoczonych.
Na emigracji publikował w polonijnym „Głosie Polskim” i „Armoured Fighting Vehicles News” w Kanadzie, „Nowym Dzienniku”, „Polish Heritage News” oraz „Polonia Today” w Stanach Zjednoczonych, „Przeglądzie Kawalerii i Broni Pancernej” w Wielkiej Brytanii, „Relacjach” w Szwecji i w ukazujących się w Polsce periodykach: „MARS”, „Archeologia wojskowa”, „Mundur i Broń”, „Glaukopis”, „Przegląd Historyczno-Wojskowy” oraz w miesięczniku “Nowa Technika Wojskowa”. Kolejne prace zostały umieszczone w roczniku Klubu – „Hetman”. W sumie w Polsce i zagranicą w różnych periodykach opublikował 186 prac o tematyce historycznej.
W swoim dorobku pisarskim ma zarówno książki popularno-naukowe, jak i powieści historyczno-sensacyjne, m.in. Droga do Blitzkriegu. Historia i rozwój niemieckiej broni pancernej do wybuchu II wojny światowej, Prekursorzy. Pierwsze brytyjskie czołgi, Amiens 1918.
